تأثیر مانور والسالوا بر برخی ویژگی های الکتروکاردیوگرام افراد سالم

  زمینه و هدف: مانور والسالوا ( VM ) بر سیستم قلبی- عروقی تأثیر می گذارد و در مراحل چهارگانه مانور والسالوا، متمایز­و در مواردی­همسو نیست. هدف این مطالعه، تعیین اثر مانور والسالوا بر برخی ویژگی های الکتروکاردیوگرام طبیعی است.   روش بررسی: این مطالعه به شکل خود شاهد روی20 دانشجوی پسر داوطلب و سالم با سن 23/2 ± 12/20 سال انجام شد. پس از آموزش نمونه ها، مانور والسالوا به شکل استاندارد انجام گردید. نوار قلب در وضعیت درازکش ثبت و از اشتقاق II برای محاسبه زمان و دامنه ی امواج استفاده شد. سه مرحله شامل: 1) شرایط پایه (قبل از­ ( مانوروالسالوا 2 ) پس از استقرار مرحله ی دوم مانور و 3) در انتهای آن و قبل از آغاز مرحله­ی سوم. داده­ها به شکل ( Mean ± SEM ) توسط آزمون آماری ( pair t-test ) مقایسه گردید.   یافته ها: به دنبال انجام مانوروالسالوا، زمان دو موج R متوالی و زمان ( PR )­در هر یک از مراحل 2و3 نسبت به حالت پایه و نسبت به هم کاهش داشت (05/0> p ) . پس از تصحیح بر حسب مقدار افزایش سرعت قلب مقادی QTc ­ر QT) (corrected در مراحل 2و3 نسبت به حالت پایه افزایش داشتند (05/0> p ) ­.­ مدت QRS در هر سه حالت اختلاف معنی دار نداشت. دامنه ی موج P در هر یک از مراحل 2و3 نسبت به حالت پایه افزایش داشت (05/0> p ). دامنه ی موج T در هر یک از مراحل 2و3 نسبت به حالت پایه و نسبت به هم کاهش داشت (05/0> p ) . نسبت دامنه ی موج T به R نیز در هر یک از مراحل 2و3 نسبت به حالت پایه کاهش داشت (05/0> p ).   نتیجه گیری: مرحله ی دوم مانوروالسالوا، موجب تغییر زمان و دامنه ی برخی از امواج الکتروکاردیوگرام طبیعی است. با توجه به اسقرار نسبی تغییرات همودینامیک در این مرحله، به نظر می رسد مانور تغییرات امواج P ، T و R احتمالاً به دلیل عواملی نظیرحجم ریه و تونوس اتونوم بوده و مکانیزم اثر برودی کمتر مطرح باشد.